در مقالات و اخبار مربوط به تکنولوژی بلاکچین، حتما تاکنون کلمه توکن در ارز دیجیتال را مشاهده کردهاید. معمولا در مطالب موجود در بستر اینترنت، از واژههای «توکن» (Token) و «سکه» (Coin) بهجای یکدیگر استفاده میشود. آیا واقعا معنی و مفهوم این دو واژه، معادل یکدیگر است؟ و اگر نه، توکن چیست و چه تفاوتهایی با کوین دارد؟
در این مطلب قصد داریم مفهوم اصلی توکن را شرح دهیم و به تفاوتهای آن با کوین بپردازیم. در ادامه مقاله، انواع توکن در رمز ارزها را معرفی میکنیم و با شیوه ساخت آنها آشنا میشویم. همچنین در بخشهای پایانی مقاله، روش دریافت یک توکن در ارز دیجیتال را بررسی کرده و کیف پولهای موجود برای نگهداری آنها را نام میبریم. اگر قصد دارید شناخت دقیقتری از توکنهای ارز دیجیتال داشته باشید و اطلاعات بیشتری در مورد آنها کسب کنید، مطالعه این مقاله از آکادمی رمز ارز را از دست ندهید.
توکن واحدی از ارزش صادرشده توسط یک سازمان را تشکیل میدهد. این عبارت، پایهایترین تعریف از توکن است. حالا اگر بخواهیم این مفهوم را با صنعت رمزنگاری پیوند بزنیم، باید دو نکته به این تعریف اضافه کنیم. یکی اینکه این توکن، توسط یک اجتماع پذیرفته شده باشد و دیگری اینکه در بستر یک بلاکچین پشتیبانی شود. بهبیان دیگر، در بستر بلاکچین، هر دارایی که بهطور دیجیتالی بین دو نفر قابلانتقال باشد، توکن نامیده میشود. توکنها اغلب روی بلاکچین اتریوم اجرا میشوند و با توجه به ویژگیهایی که به آنها اختصاص داده شده، طبقهبندی و کاربردهای مختلفی دارند.
یک سازمان در قالب مدل کسبوکار مشخصی، یک توکن ایجاد میکند تا بتواند باعث ایجاد انگیزه برای تعاملات کاربران شود و پاداشها را در سرتاسر شبکه دارندگان توکن، توزیع کند. این توکنها نشاندهنده داراییهای قابلتعویض و قابلمعامله یا تسهیلاتی هستند که در بلاکچین خود قرار دارند. توکنهای رمزنگاری اغلب برای جمعآوری کمک مالی برای فروش انبوه استفاده میشوند. اما همچنین میتوانند بهعنوان جایگزین برای موارد دیگر هم مورد استفاده قرار بگیرند. توکنها معمولا از طریق فرآیند عرضه اولیه سکه (ICO) ایجاد، توزیع، فروخته و دستبهدست میشوند که شامل عملیات جمعسپاری مالی برای تامین اعتبار توسعه پروژه است.
کوین (Coin)، نوعی پول دیجیتالی است که با استفاده از تکنیکهای رمزنگاری ایجاد میشود و در طول زمان ارزش خود را به دست میآورد. در واقع، میتوان گفت کوین معادل دیجیتالی پول است. مشهورترین مثال برای آن بیت کوین است. بیت کوین مبتنی بر بلاکچین (دفتر دیجیتال عمومی و توزیعشده، که در آن تمام معاملات قابلمشاهده است) میباشد. در بلاکچین، دادهها بهصورت مجتمع ذخیره شده و بین شرکتکنندگان شبکه به اشتراک گذاشته میشوند. بلاکچین شفافیت را تضمین میکند و تقلب را کاهش میدهد.
کوینها ویژگیهایی مشابه با پول دارند. قابلمعاوضه، تقسیمپذیر، پذیرفتهشده، قابلحمل، پایدار و عرضه محدود از جمله این ویژگیهاست. اکثر طرفداران رمز ارزها اعتقاد دارند که در آینده، کوینها جایگزین پولهای مرسوم خواهند شد.
کلمات «کوین» و «توکن» اغلب بهعنوان مترادف در نظر گرفته میشوند و توسط بسیاری از افراد بهجای هم مورد استفاده قرار میگیرند. اما آنها به دو مفهوم متفاوت اشاره دارند. اصلیترین تفاوت توکن و کوین چیست؟
اصلیترین تفاوتی که کوین و توکن با هم دارند، در بلاکچین مورد استفاده آنها است. در حقیقت، کوین بستر بلاکچین مخصوص خود را دارد و بهطور مستقل کار میکند. اما توکن یک رمزارز ساختهشده روی یک بلاکچین موجود است. بهطور مثال، بیت کوین یک رمزارز مستقل است، در حالی که توکن زیرو ایکس (0x) روی بلاکچین اتریوم قرار دارد.
توکنها نوعی از رمز ارزها هستند که یک دارایی یا استفاده خاص را نمایندگی میکنند. از توکنها میتوان برای اهداف سرمایهگذاری، ذخیره یا خرید استفاده کرد. توکنها در مقایسه با کوینها، موارد استفاده بسیار گستردهتری دارند. توکنها میتوانند مربوط به موارد زیادی باشند؛ مانند یک اثر هنری یا یک مدرک آموزشی. توکنها برخلاف کوینها، پول نیستند و همچنین برای پاداش دادن به ماینرها استفاده نمیشوند. به همین دلیل، بلاکچینهایی مانند اتریوم، بهجز توکن، کوینهای خودشان را دارند.
ایجاد یک توکن آسانتر از ایجاد یک کوین است. زیرا شما نیازی به نوشتن کد جدید یا اصلاح کد موجود ندارید. شما فقط از یک الگوی استاندارد استفاده میکنید که روی بستری مانند اتریوم مبتنی بر بلاکچین است و به هر کسی اجازه میدهد فقط در چند گام، توکن ایجاد کند. استفاده از یک الگو برای ایجاد توکنها باعث استفاده روانتر میشود و کاربران میتوانند انواع مختلف توکنها را در یک کیف پول ذخیره کنند.
برای سادهسازی موضوع، میتوانیم توکنها را به دو دسته کلی توکنهای کاربردی (Utility Tokens) و توکنهای اوراق بهادار (Security Tokens) تقسیم کنیم. بهدلیل اینکه عملکرد این دو نوع توکن متفاوت است، درک تمایز بین آنها اهمیت دارد.
با بررسی و انطباق نقطهنظرات مختلف و قوانین، میتوان نتیجه گرفت که توکنهای اوراق بهادار، بسیار بیشتر از توکنهای کاربردی توسط دولتها و سازمانها تنظیم میشوند. زیرا بر اساس قانون، آنها دقیقا مانند سایر اوراق بهادار عمل میکنند. اجرای یک پیشنهاد توکن اوراق بهادار (STO) روشی در حال گسترش برای سرمایهگذاری در یک شرکت بلاکچین است، برخلاف پیشنهادهای عرضه اولیه سکه (ICO) که فرمی بیثبات و غیرقابل اعتماد از توکنهای کاربردی را ارائه میدهد.
توکنها روی بستر بلاکچینهای موجود ایجاد میشوند. برای ساخت یک توکن نیاز به بلاکچینی است که از زبانهای برنامهنویسی سطح بالا استفاده کند و قابلیت نوشتن قراردادهای هوشمند روی آن وجود داشته باشد. در حال حاضر بیشتر توکنهای بازار روی بلاکچین اتریوم پیادهسازی شدهاند.
برای ایجاد یک توکن، توسعهدهندگان آن باید با توجه به پروتکلهای ارائهشده توسط بلاکچین موردنظر و با استفاده از زبان برنامهنویسی آن، قرارداد هوشمند توکن خود را بنویسند و در گام بعدی، با استفاده از ابزارهای موجود، آن را در بلاکچین پیادهسازی کنند. بهعنوان نمونه، اتریوم از پروتکل ERC-20 و زبان برنامهنویسی سالیدیتی (Solidity) برای نوشتن قرارداد هوشمند و ساخت توکن استفاده میکند.
در حقیقت، توکنها مجموعهای از قوانین هستند که در یک قرارداد هوشمند رمزگذاری میشوند. هر توکن به یک آدرس بلاکچین خاص تعلق دارد. با یک کیف پول اختصاصی که با بلاکچین، ارتباط برقرار میکند و زوج کلید عمومی-خصوصی مربوط به آن آدرس خاص را مدیریت میکند، میتوان به توکنها دسترسی داشت. فقط شخصی که کلید خصوصی یک آدرس را در اختیار دارد، میتواند به توکنهای آن دسترسی داشته باشد.
برای نگهداری و ذخیره یک توکن، میتوان از تمام کیف پولها و آدرسهای پشتیبانیکننده از بلاکچین آن توکن، استفاده کرد. برای مثال، توکن تتر که روی بلاکچین اتریوم توسعه داده شده، در تمام کیف پولها و آدرسهای اتریوم قابلذخیره است. بلاکچینهای دیگر مانند بایننس چین، ترون و تزوس هم از تمام توکنهایی که روی آنها توسعه داده شده، پشتیبانی میکنند. در ادامه به معرفی بعضی از کیف پولهای مطرح میپردازیم:
بیشتر بخوانید: معرفی بهترین کیف پولهای بیت کوین
توکنها از طریق عرضه اولیه سکه ایجاد میشوند که نسخه رمزارزی عرضه اولیه عمومی (IPO) است. شرکتهای رمز ارز که بهدنبال جمعآوری پول هستند، توکنها را ایجاد میکنند. سرمایهگذاران میتوانند در صورت علاقهمند بودن به یک شرکت، توکنهای آن را خریداری کنند. سرمایهگذاران قادر هستند توکنها را برای کاربردهای مختلفی به کار برند. بهطور مثال، بهعنوان سهم داشتن در آن شرکت رمز ارز یا برای خرید کالاها و خدمات با آن توکنها.
در این مقاله سعی کردیم به مفهوم توکن، کاربرد آن و تفاوت آن با کوین که یک چالش اساسی در حوزه رمز ارزهاست، بپردازیم. در حال حاضر، باید منظور از کوین و توکن برای شما روشن شده باشد. احتمالا موافق باشید که این بحث خیلی هم گیجکننده نبود، درست است؟
در حقیقت، کوینها بلاکچین مخصوص به خودشان را دارند. در حالی که توکنها روی بستر بلاکچینهای موجود دیگر (مانند اتریوم) ساخته میشوند. به همین سادگی! 🙂
برای کاملتر شدن تعریف، تفاوت کاربردهای کوین و توکن را بررسی کردیم. گفتیم که کوینها معمولا بهعنوان پول استفاده میشوند. البته کاربردهای دیگری هم مانند استفاده بهعنوان سهام برای تایید تراکنش در یک شبکه، استفاده بهعنوان سوخت قراردادهای هوشمند و … دارند. اما هدف از ایجاد توکنها چیز دیگری است. آنها برای کاربردهایی مانند امکان حق رای یا پاداش دادن به کاربران استفاده میشوند. همچنین اگر در برنامهها استفاده شوند، هدف آنها به خود برنامه بستگی دارد.
حالا که با مفهوم کوین و توکن آشنا شدید، کدام یک را کاربردیتر میدانید و ترجیح میدهید؛ کوینها یا توکنها؟ خوشحال میشویم نظرتان را با ما و دیگر کاربران آکادمی رمز ارز به اشتراک بگذارید.